(1802 Besançon, Fransa - 1855 Paris, Fransa) Fransız yazarı. 17 yaşındayken bir şiir yarışmasında ödül aldı. Başarıya çok çabuk ulaştı. Romantik akımın etkisinde kaldı. Nişanla ödüllendirildi. Kendine özgü sosyalist bir anlayışı oldu. Ünlü yapıtı Notre Dame'ın Kamburu ile ününün doruklarına ulaştı. Çok sayıda oyun kaleme aldı. Oyunlarının bir kısmı yasaklandı. 1841 yılında Fransız Akademisine üye seçildi. Cumhuriyetçilerden yana tavır alarak önce Napolyon'u destekledi. Sonraları karşı çıkınca sürgün edildi. Bunun üzerine Napolyon'u hicveden bir başyapıt yazarak Napolyon'a ithaf etti. Her biri, alanında bir başyapıt sayılan çok sayıda kitap yazdı. Onu dünya çapında ölümsüz bir yazar yapan Sefiller'i 1866'da kaleme aldı.

Paris'e döndükten sonra, cumhuriyetçilerin simgesi olarak parlâmentoya girdi. Aynı zamanda iyi bir ressam olan Hugo, 2000'den fazla da desen çizdi.

Geçirdiği bir kriz yüzünden yazmayı bıraktı. Mirasçıları, Victor Hugo'nun yaşarken yayımlamaya fırsat bulamadığı yapıtlarını, o öldükten sonra yayımladılar.

Başlıca yapıtları şunlardır:

Şiirleri; Odlar ve Çeşitli Şiirler, Sonbahar Yaprakları, Şafak Türküleri, Gönülden Sesler, Işınlar ve Gölgeler, Düşünceler, Şeytanın Sonu, Tanrı; romanları; İzlânda Hanı, Notre Dame'ın Kamburu, İdam Mahkümunun Son Günü, Azaplar, Küçük Destanlar, Sefiller, Deniz İşçileri; oyunları; Herrani, Marion de Lorme; düz yazıları; Doksan Üç İhtilâli, William Shakespeare.