Türk alfabesinin on birinci harfi ve bu harfin işâret ettiği ses. Vokal (sesli, ünlü)lerin üçüncüsüdür. Ağızda ön damak kavsi içinde teşekkül eder. Türkçeye mahsus bir sestir.

I fonetik bakımından, düz vokallerden kalınların darını gösterir.Türkçede normal olarak orta uzunlukta söylenen bu ses, eski ve yeni bütün Türk ağızlarında tesbit edilmiştir. Ancak hece taşıma özelliği az olduğu için kelime başında ya “i” ye dönüşür veya kendinden önce y gelir. Bu durum ilan, yılan, ilduz, yıldız vs.) Özbekçe Türkçesinde tamâmen “i”ye dönüşmüş; Çuvaşçada birbirine benzer iki “ı” sesi teşekkül etmiştir. Anadolu’da çoklukla olduğu gibi muhâfaza edilmesine rağmen yine de “i” olduğu ve “y” aldığı görülür. Bilhassa kelime içlerinde sık sık kullanılır.Kelime başında kullanılışı daha azdır.

Türkçe’de “ı” sesini gösteren bu işâret yalnız Türk alfabesinde vardır.Öteki milletlerin kullandığı Lâtin alfabesinde yer almaz. Bilhassa Avrupa’da ı sesi kullanılmadığı için bu ses i ile temsil edilir.