Şam’da, İbn-i Teymiyye’nin yetiştirdiği din adamlarından. İsmi, Muhammed bin Ebî Bekr olup, künyesi Ebû Abdullah, lakabı ise Şemseddîn’dir. Şam’da Cevziyye Medresesi kayyımının oğlu olduğu için İbn-i Kayyım-i Cevziyye diye şöhret bulmuştur. 1292 (H.691)’de Şam’da doğdu. 1350 (H.751) de orada vefât etti. Kâsiyûn dağının eteğine defnedildi.

Küçüklükten îtibâren ilim tahsiline başlayan İbn-i Kayyım-i Cevziyye 1312’den 1327’ye kadar İbn-i Teymiyye’den çeşitli ilimleri tahsil etti. Hanbelî fıkhında yüksek dereceye ulaştı. Çok kitap yazdı. Felsefeciler, Hıristiyan ve Yahûdîlerle mücâdele etti. Birçok kerre hacca gitti. Edebî tarzını benimsediği hocasının, her yönüyle, sâdık bir talebesi oldu. İbn-i Teymiyye’nin Ehl-i sünnete uymayan bozuk düşüncelerine kapıldı. Onun fetvâlarını ve eserlerindeki sapık fikirleri müdâfaa etmeye başladı. Kendi düşüncelerini beğenen İbn-i Kayyım-i Cevziyye, aklın eremediği bilgileri ve tasavvuf büyüklerinin keşfettikleri sırları, akıl ile çözmeye kalktı ve Ehl-i sünnetten ayrıldı.

Başta El-Kasîdet-ün-Nûniyye’si olmak üzere yazdığı yazılarda Allahü teâlânın başka varlıklara bâzı yönlerden benzediğini ve cisim olduğunu yazdı. Hattâ Bedâi-ul-Fevâid adlı kitabının dördüncü cüz 24. sayfasında; “Allahü teâlâ, arş ve kürsî semâdadır!” diyerek, Allahü teâlâya mekân isnâd etti ve aynı iddiâsını El-Cevâb-ül-Kâfî adlı eserinde de tekrârladı. Hocası gibi; “Cennet nîmetleri sonsuz ise de kâfirlere Cehennem’de azâb sonsuz değildir.” dedi. Kabr ziyâretinde bulunan Müslümanlara müşrik deyip, hocası İbn-i Teymiyye gibi, türbelerin yıkılmasını istedi. Hattâ Resûlullah efendimize dil uzatarak, vefâtından sonra, bir meziyetinin kalmayıp, diğer insanlardan bir farkının bulunmadığını iddiâ etti. Bu konuda bildirilen hadîs-i şerîf ve haberleri, âlimlerin sözlerini tevil ederek Ehl-i sünnete uymayan birçok fikirler ileri sürdü. Bunun için, Ehl-i Sünnet âlimleri tarafından şiddetle tenkid edildi. Hocası İbn-i Teymiyye ile birlikte Şam Kalesine hapsedildi. Hocasının ölümünden sonra hapisten çıkarıldı.

Eserleri: İbn-i Kayyım-i Cevziyye pekçok eser yazdı. Eserlerinden bâzıları şunlardır: 1) İ’lâm-ül Muvakkıîn, 2) Zâd-ül-Meâd, 3) Tefsîr-ül-Fâtihâ, 4) El-Miftâh, 5) Kitâb-ür-Rûh, 6)Şifâ-ül-Alîl fil-Kazâ vel-Kader, 7) Kitâb-üs-Salât, 8) Medâric-üs-Sâlikîn fî Menâzil-is-Sâirîn, 9) İgâset-ül-Lehfân, 10) Hidâyet-ül-Hayârâ min-el-Yehûd ven-Nesârâ, 11) El-Kasîdet-ün-Nûniyye,