Varolan her şeyi düşünceye öncelik vererek açıklayan felsefi öğreti. İdealizm, duyulur dünyanın, görüngülerin karşısında hiç bir koşula bağlı olmayanı, saltık olanı bulmaya çalışır. Böylece gerçekliğin asıl özü, değişmez ve zaman dışı olan idealarda ya da ideaların nesnel alanında bulunacaktır.

İdealizm herhangi bir şeyin deney ve gözlemle keşfedilmesine karşı olduğu gibi, ateizm ve kuşkuculuk gibi düşüncelere de karşıdır. İdealizme göre, dünya ve varoluş ancak düşünce ve zihinle keşfedilebilir.

İlk kez M.Ö. 6. yüzyılda Ksenefonos tarafından şekillendirilen idealizm düşüncesi, Plâto ile birlikte yeni bir yapıya bürünmüştür. Ona göre, gerçek varlık ideadır; bu nedenle nesneler yalnızca bir görüntüden ibarettir.

İdealizm düşüncesi, Alman filozof Kantla tarafından yeniden tanımlandı. Kant duyumların ve deneylerin verdiği bilginin aldatıcı olduğunu belirterek, gerçeğin zihnin yansıması olduğunu belirtmiştir.