Türk şiirinde 1950'den sonra ortaya çıkan, farklı imge, çağrışım ve soyutlamalarla yeni bir söyleyişi amaçlayan şiir akımı.

Garip akımına tepki olarak 20. yüzyılın ikinci yarısı doğan, özellikle şiirde anlama değil ses güzelliğine önem veren bu akım, Batıda gerçeküstücülerin kullandıkları bilinçaltını harekete geçirme yönteminden yararlanır. Sözcükler arasındaki anlamsal bağlantıları kopararak, yeni yeni görüntüler yaratma yolunu seçen İkinci Yeni akımının temsilcileri arasında ilk akla gelen şair Cemal Süreya'dır. Eski kuşaktan Oktay Rifat, Melih Cevdet Anday, Sabahattin Kudret Aksal, İlhan Berk ve Behçet Necatigil yeni kuşaktansa Turgut Uyar, Ece Ayhan, Refik Durbaş, Ülkü Tamer, Hilmi Yavuz, Tevfik Akdağ ve Ataol Behramoğlu bu akımın üyelerindendir.