Alm. Hiypothek (f), Fr. Hypothèque (f), İng. Mortgage. Rehin hukûkuna âit bir terim. Rehin vermek, bir sebepten dolayı bir şeyi hapsetmek, alıkoymak demektir. İpotek; arsa, binâ gibi gayrimenkul (taşınmaz) bir malın, doğmuş veya ileride doğabilecek bir borca karşılık, alacağın teminât altına alınabilmesi için tapuya şerh edilmesi sûretiyle, bir sözleşme sonucu ortaya çıkan gayrimenkul mal rehinidir. İpotek, aynî bir haktır. Borca karşılık teminât olarak gösterilen gayrimenkulün, borçluya âit olması şart değildir. Mal sâhibinin ipotek edilen gayrimenkul üzerinde zilyetliği (elde bulundurma ve faydalanma hakkı) devâm eder.

İpotek, tarafların serbest irâdesiyle yaptıkları sözleşmenin tapu siciline kaydedilmesiyle resmî bir nitelik taşır. Alacaklıya verilen bir “ipotek belgesi” düzenlenir. Medeni Kânun’unun 807. maddesinde adı geçen kimseler kânundan doğan bir hak sebebiyle, borçlunun gayri menkulü üzerinde ipotek tescili istiyebilirler.

Borcun ödenmesi, takası veya ibrâsı yollarından birisi ile ipotek sona erer. Ayrıca borcu ödeyenin, tapudaki ipotek kaydının silinmesini yazılı olarak istemesi de şarttır.

İslâm hukûkunda: Rehin ve ipotek hükümleri, Mecelle’nin 701-761. maddelerinde düzenlenmiştir. Rehin veya ipotek, ödenecek mal karşılığı olarak, bir malı, alacaklıda veya başka âdil (güvenilen) bir kimsede emânet bırakmaktır. İpotek, menkul (taşınır) ve gayri menkul mal üzerinde kurulabilir. İslâm dîni, ipotek edilen maldan, alacaklının faydalanmasını şart ederek ödünç verilmesini fâiz kabul etmiştir.