Varlıkları işaret yoluyla çoğu kez parmakla gösterirken kullanılan sözcüklere verilen ad. Örneğin: bu kitap, şu çocuk, o ev... takımlarındaki "bu, şu, o" sözcükleri işaret sıfatıdır.

İşaret sıfatıyla işaret adıllarını karıştırmamak gerekir. Aralarındaki ayrım, sıfatların adlardan önce kullanılmaları ve adları belirtmeleri, adıllarınsa ad yerine kullanılmalarıdır.

Bu kitap mutlaka okunmalıdır. Tümcedeki "bu" sözcüğü işaret sıfatıdır çünkü "kitap" adını işaret yoluyla belirtmektedir.

Bu mutlaka okunmalıdır. Tümcedeki "bu" sözcüğü işaret adılıdır çünkü "kitap" ya da başka okunacak bir varlığın yerini işaret yoluyla tutmaktadır.