Alm. Diskont, Fr. Escompte, İng. Discount. Bir bedelin ödenmesi sırasında yapılan indirim. Bankacılıkta iskonto, vâdesi gelmemiş bir senedin vâdesine kadar olan kısmın fâizi düşüldükten sonra kalanının ödenmesi şeklinde uygulanan bir kredi türüdür. Bu işlemdeki kesintiye iskonto, krediye ise iskonto kredisi denir. Ticârette ise, satış iskontosu yaygındır. Satış iskontosu, peşin alındığı veya belli şartlara uyulduğu takdirde mal bedelinden yapılan bir indirimdir. İşletmeler bu yoldan satış hızını arttırmış olurlar. Bu bakımdan, peşin iskontosu, miktar iskontosu, mevsim iskontosu, grup iskontosu, müşteri iskontosu, vb. çeşitli iskonto şekilleri görülür.

Bir malı taksitle satın alan bir kimse, satıcıya ilerideki târihlerde ödeyeceği miktarları gösteren borç senetleri verir. Satıcı bu senetleri bankaya “iskonto ettirerek” yâni belli bir fâiz oranı üzerinden daha az bir kısmını daha önceden tahsil ederek tutarını alır. Müşteri, daha sonra banka tarafından kendisine gönderilen senetleri vâdesi geldiğinde bankaya öder. Böylece bir finansman ve kredi imkanı doğmuş olur.

Bankacılık açısından iskonto teminâtı kuvvetli bir kredi sayılır. Zîrâ, işlemin arkasında gerçek bir ticârî ilişki yatmaktadır. Ancak, uygulamada, arkasında gerçek bir alışveriş bulunmayan “hatır senetleri”de bankalarca iskonto edilebilmektedir. İskonto senetleri, Avrupalı spekülatörlerin bulduğu bir kredi aracıdır.