İspanya'dan Latin Amerika'ya yönelik geleneksel göç hareketi 2.Dünya Savaşı'ndan sonra dururken, 1950'lerde Batı Avrupa'ya yönelik yeni bir göç dalgası başlamıştır. 1970'lerin sonlarında kesin dönüş yapanların artmasına karşın, Batı Avrupa'da çalışan İspanyolların sayısı hala 250-500 bin olarak tahmin ediliyor. İspanya'da yaşayan Latin Amerika kökenli siyasi mültecilerin sayısı birkaç yüz bini bulur.

Nüfus yoğunluğu (1987) km2 başına 77 kişidir. Nüfusun yaklaşık üçte ikisi kıyı bölgelerinde toplandığından, nüfus dağılımı oldukça dengesizdir. Bask Ülkesi, Galicia, Katalonya, Valencia ile Balear ve Kanarya Adalarında nüfus yoğunluğu Batı Avrupa'daki düzeye yakındır. Buna karşılık Navarra ve Aragon, Batı Avrupa ölçülerine göre neredeyse terk edilmiş bir görünümdedir. Kentlerde oturanların toplam nüfus içindeki oranı (1985) yaklaşık yüzde 76'dır. Doğum oranının uzun yıllardan beri bir düşüş eğilimi içinde olması nedeniyle, doğal nüfus artış hızı çoğu gelişmekte olan ülkenin gerisindedir. Kanarya Adaları, Andalucia; Murcia ve Bask Ülkesi'nde ülke ortalamasının üzerinde olan doğum oranı, özellikle Eski ve Yeni Kastilya'da düşüktür. Ülke genelinde doğum ve ölüm oranları (1984) sırasıyla binde 11,9 ve 7,7'dır. Yaşam koşullarında düzelmeye bağlı olarak, öteki Avrupa ülkelerinde olduğu gibi, yaşlıların toplam nüfus içindeki oranı artmaktadır. Ülkeye her yıl 30 milyondan fazla turist gelmesi ve hızlı sanayileşmenin yol açtığı kirlenme giderek önemli sorunlara yol açmaktadır.