Alm. Arbeitgeber (m), Fr. Patron (m); employeur, İng. Patron; employer. Bir hizmet akdine dayanarak işçi çalıştıran gerçek veya tüzel kişi. Geniş mânâda işveren çeşitli kânunlara göre değişik olarak ifade edilmiştir.

İşveren bir tüzel kişi ise bütün hukukî işlemler, tüzel kişinin organları tarafından yapılır. (Medenî Kânun mad. 48, f.1). Bu îtibârla organ, tüzel kişinin temsilcisi değil, bizzat kendisidir.

İktisâdî mânâda işveren, bir müteşebbis veya bir işletmenin sâhibidir. İşçi çalıştırmayan müteşebbis yahut işletme sâhibi mevcut olabileceği gibi, işletmesi olmayan işveren de mevcut olabilir. Bir kimsenin başkasının iş gücü üzerinde tasarruf edebilmesi, onun işveren sayılması için yeterli bir sebep sayılmaktadır. Tüzel kişiliklerde müessese dâhilinde herkesin üstünde yetki silsilesi kimde ise, o şahıs, kanunca ister mâlik olsun, ister olmasın, işveren telâkkî edilir.

İşveren, işletmenin (işyerinin) bütününü sevk ve idare etmek, denetimi altında bulundurmak, işçiye disiplin cezası uygulamak, kânunların müsâade ettiği ölçüde tasarruflarda bulunmak yetkilerine sahiptir. Ekonomik ve hukukî yönden bütün sorumluluk işverene aittir.

İşyerinde işveren adına hareket eden ve işin ve işyerinin yönetiminde görev alan kimselere “işveren vekili” denir. İşveren vekilinin bu sıfatla işçilere karşı muamele ve fiillerinden doğrudan doğruya işveren sorumlu bulunmaktadır. İşveren vekilliği sıfatı işçilere tanınan hak ve vecibeleri, mesuliyetleri ortadan kaldırmaz.