Empresyonizm olarak da bilinir. On dokuzuncu yüzyıl sonları ve 20. yüzyılın başlarında Fransa'da ortaya çıkan önemli sanat akımlarından biridir. İzlenimcilik, 19, yüzyılın ilk yarısında Fransa'da başlayan, 20. yüzyılda da diğer ülkelere yayılan bir sanat akımıdır. Yöntemi, bir izlenimin uyardığı duyumların algılandığı biçimde üretilmesidir. Buna göre izlenimciler, bilinen kurallara aldırmadan izlenimlerine göre nesneleri resmederler.

On dokuzuncu yüzyıl Fransası'nda yaşayış ve düşünce düzeni, önceki yüzyıla göre farklılık gösterir. Sanayi Devrimi ve buna bağlı teknik gelişmeler yeni toplumu oluşturmuş, sanatçıya da bir tür bağımsızlık alanı açmıştır. Empresyonistler yenilikçiydi; ancak hem çok eskiden hem de yakın geçmişlerinde kendilerine öncülük etmiş olan sanatçılar da vardı. Venedikli Rönesans ressamları ve daha sonra bazı İspanyol ressamları (El Greko, Velazquez ve Goya) bu eğilimleri farklı boyutlara taşıdılar.

İzlenimciliğin doruğa ulaşması neredeyse on yıl sürer. Bu akımın temsilcileri iki grupta toplanırlar: Pissaro, Cezanne ve Arnand Güllavmin'in bulundukları ilk grup Academic Suisse'den; Monet, Jean Frederic Bazille, Sisley ve Renoir'in bulundukları ikinci grupsa Gleyre Okulu'ndan gelir. Beyaz boyanmış yüzey üzerine ilk resim yapan kişinin Monet olduğu düşünülmektedir. Bunun yanı sıra, izlenimciler güneşin renkleri arasında bulunmayan renkleri de paletlerinde kullanırlar. 1870-1871 savaşıyla Monet ve grubu dağılır. İngiltere'ye giden Monet, Turner ve Constable'nin eserlerine hayran kalır ve Paris'e dönüşünde onlarla birlikte sergi açar. Serginin "başarısız" olarak değerlendirilir. Monet'nin bir resminden yola çıkılarak, onlara küçültücü anlamda izlenimciler adı verilir.