Aşkı geçici bir büyülenme hali olarak tanımlayabiliriz. Karşımızdaki insanı çok fazla yücelttiğimiz, onun kusurlarını pek göremediğimiz bir ilişki biçimidir aşk. Öyle bir ilişki biçimidir ki her şey tozpembe görünür. Âşık olduğumuz kişiyi yüceltirken gerçekte kendimizi de yüceltmiş oluruz. Çünkü âşık olduğumuz "çok güçlü, harika" varlığın sevgisini kazanarak, "yüce bir varlık" olduğumuzu düşünürüz.

Aşk aslında biraz da sevilme ihtiyacıdır. Sevilmeyi çok isteyen insanlar, çok âşık olurlar. Kişi sevildiği zaman, o güne kadar aldığı yaraların sarıldığına, güvensizlik duygusunun güvene tahvil edildiğine inanır. Kendisini bulutların üzerinde hisseder. Derken bu geçici büyülenme hali yavaş yavaş ortadan kaybolmaya başlar. Karşılıklı farklılıklar hissedilmeye, anlaşmazlıklar yaşanmaya, iletişim problemleri doğmaya başlar.

Aşk aslında biraz da sevilme ihtiyacıdır. Kişi sevildiği zaman, o güne kadar aldığı yaraların sarıldığına, güvensizlik duygusunun güvene tahvil edildiğine inanır.