Yerleşim yerlerindeki atık ve pis suları toplayıp kentin dışındaki bir merkeze ileten, yer altına döşenmiş kanal şebekesi, lâğım döşemi.

Tarihteki ilk uygarlıklar, kentlerde taşkın yağmur sularını akıtmak için çoğu kez akaçlama sistemleri kullanırlardı. Özellikle Romalılar, hamamlardan çıkan atık suları taşıyan çok gelişmiş boşaltma sistemleri kurdular. Orta Çağda bu sistemler gerekli bakım ve onarımdan yoksun kaldı. Kentlerin büyümeye başlamasıyla birlikte, pis sularla içme suyunun birbirinden yeterince ayrılamaması nedeniyle, tifo ve kolera salgınları görülmeye başladı. 19. yüzyıl ortalarında pis su sistemleriyle hastalıklar arasındaki ilişki anlaşılınca, atık suları arıtma yolunda bazı adımlar atıldı. Böylece etkili bir kanalizasyon sistemi kurma gereği ortaya çıktı.