Türkiye ve Orta Doğu ülkelerinin yanı sıra, Yunanistan'da da kullanılan telli bir çalgı. Kanunun bazı kaynaklara göre büyük Türk bilginlerinden Farâbi tarafından icat edildiği söylenir, aynı kaynaklar Farâbi'nin Kanun üzerinde çeşitli değişiklikler yaptığını da öne sürer. Ancak, antik çağda Mısır ve Sümerliler tarafından kullanıldığını gösteren bazı tarihi belgelerden başka, eski bir Arap söylencesine göre de, İbn-i Hallegan'ın icat ettiği söylenir.

Kanunun eğik kenarı uzun bir yamuk biçimindedir, bu şekilde yapılmasının amacı, tellerinin boyunun ayarlanmasındandır. Akort yapmaya yarayan burguların konduğu bu sol tarafa daha sonra mandallar eklenmiştir. Biçim olarak kalınlığı az olan tahta bir kutuya benzer. Teller göğüs üzerine birbirine paralel olarak üçer üçer gerilmiştir. Kanunun boyu 95-100 cm, eni 38-40 cm ve kalınlığı 4-6 cm arasında değişen, sağ tarafı iki dik açılı bir yamuk şeklindedir. Genellikle yapımında köknar ya da lâdin, çınar, ıhlamur, gürgen ve kayın kullanılır. Sağ taraftaysa, teller eşik denilen bir köprü üzerinden geçer ve bu köprünün altında rezonansı sağlayan deri bulunur, bu derilerde oğlak ya da balık derisi kullanılır. Tellerin geriliminden dolayı, deri üstünde oluşan yük, yaklaşık 1 ton kadardır. Yaklaşık 3,5 oktavlık ses alanı ve çeşitli çalgılar arasında kendine özgü gösterişli ve ahenkli sesiyle yer eden, her türlü duyguyu zengin bir şekilde ifade etmeye uygun kanun, bütün parmaklar kullanılarak, arp, gitar tekniğine yakın bir teknikle çalınır.