1375-1468 yılları arasında Azerbaycan ve Irak'ta hüküm süren Türkmen hanedanlığı. İlhanlı hükümdarı Argun Han döneminde, Türkistan'dan çıkıp Fırat ve Dicle vadilerine yerleşen Yıva, Döğer, Avşar gibi Oğuz boylarından oluşan Karakoyunlular (Baranlılar), İlhanlı Devleti'nin parçalanmasıyla birlikte egemenliklerini ilân ettiler. Bu dönemde başlarında bulunan Bayram Hocanın ölümünden sonra (1380) yerine geçen Kara Mehmet Bey, 1388'de Tebriz'i ele geçirip burayı başkent yaptı. Oğlu Kara Yusuf dönemi (1389-1420) devletin en parlak devri oldu. Karakoyunlular için Timur tehlikesini ortadan kaldırarak devletin gücünü yeniden artıran Kara Yusuf, Artukluların Mardin koluna son verdi. Diyarbakır'dan Azerbaycan'a kadar geniş bir bölgeyi egemenliği altına aldı ve bir süre ittifak kurduğu Ahmet Celayir'i yenerek Bağdat'a egemen oldu (1415). Kara Yusuf'un ölümüyle ortaya çıkan taht mücadeleleri bir sarsıntıya neden olduysa da, geçici bir birlik Cihanşah döneminde (1436-1467) sağlandı. Ancak Cihanşah'ın iki kez Akkoyunlu Hükümdarı Uzun Hasan'a yenilmesi ve ölmesi Karakoyunluların da sonu oldu.