(1899 Osaka, Japonya - 1972 Zuşi, Japonya) Japon roman yazarı. Anne ve babasının ölümü üzerine büyük babasıyla yaşadı. Büyük babasının ölümünü Jurokusai no Nikki adlı yapıtında yazdı. Aynı yapıtı On Altı Yaşındaki Bir Çocuğun Günlüğü adı altında yeniden kaleme aldı. İngiliz ve Japon edebiyatı okudu. Dadaizm, kübizm, dışavurumculuk gibi Avrupa akımlarını halk edebiyatına uyguladı. Konu olarak sık sık dansöz kızların ve geyşaların yaşamını ele aldı. Kış İçinde Bir Kiraz Ağacı adlı yapıtında yaşlı bir aile reisinin gelinine duyduğu eğilimi ve ölüme yaklaşmasını anlattı. Uyuyan Kız adlı öyküde yaşlı erkeklerin erotik duygularından söz etti. Koto adlı romanında imparatorluk kentinde birbirini seven iki gencin aşkını dile getirdi. Uzun yıllar Japon PEN-Club başkanlığında bulundu ve 1968'de Nobel Edebiyat Ödülü aldı.

Yapıtlarında ölümü güzelleştirmeye, doğa ve insan arasında bir uyum kurmaya çalışan Kavabata, dostu yazar Mişima Yukio'nun ölümünden kısa bir süre sonra intihar etti.

Başlıca yapıtları şunlardır:

Romanları; Gök Kuşağı (1934), Dansöz Kızlar (1951), Kyoto (1962); psikolojik kitapları; Su Yüzündeki Ay (1953), Saikonska (1953), Usta (1951).