Dördüncü ve beşinci yüzyıllarda Avrupa'daki pek çok kavmin yer değiştirmesiyle sonuçlanan tarihsel süreç. Asya Hun Devleti'nin yıkılmasından sonra Hunlar dağıldı. Hunların bir bölümü Balkaş Gölü ile Aral Gölü arasındaki topraklarda yaşamaya devam etti. Bir süre sonra buradaki Hunlar, öteki Türk boylarının da onlara katılmasıyla yeniden güçlendi. Balamir zamanında Türkler Hazar Gölü'nün kuzeyinden batıya doğru ilerlemeye başladılar. Bunun üzerine Avrupa'da bütün kavimler birbirine baskı yaparak zincirleme bir biçimde yer değiştirdiler. Avrupa'nın siyasi haritasının değişmesine neden olan ve toplumları etkileyen bu olaya tarihte Kavimler Göçü denir.

375 yılında başlayan ve yaklaşık yüz yıl süren Kavimler Göçü, Avrupa tarihini derinden etkiledi. Bu göçün Avrupa'ya siyasi, dini ve etnik sonuçları oldu. Kavimler Göçü'nün sonuçları şu şekilde sıralanabilir: Hun saldırılarından kaçan kavimler, Roma'da karışıklıkların ve iç isyanların çıkmasına yol açtı.

İmparatorluk, Theodosius'un ölümü üzerine oğulları Arcadius ve Honorius tarafından paylaşıldı. Böylelikle, bin yılı aşkın köklü bir geçmişe sahip olan Roma İmparatorluğu, batıda Honorius, doğuda Arcadius yönetiminde ikiye ayrıldı (375). Kavimler Göçü'ne yol açan Hunlar, Orta Avrupa'da bugünkü Macaristan topraklarını merkez alan Avrupa Hun Devleti'ni kurdular. Hunların batıya sürdüğü kavimler, Roma'yı talan ederek ülkede büyük bir yıkıma yol açtılar.

Beşinci yüzyılın ikinci yarısından sonra, Batı Roma İmparatorluğu büyük güç yitirerek, daha küçük krallıklara bölündü. 476 yılında son kral Romulus Augustulus, Odoaker adlı bir aşiret reisi tarafından tahttan indirildi. Tahta oturan Odoaker'in, Roma imparatorluk simgelerini, yanlısı olduğu İstanbul imparatoru Zenon'a göndermesiyle, Batı Roma İmparatorluğu resmen sona erdi. Avrupa'da uzun yıllar egemen olan Roma İmparatorluğu'nun bölünmesi ve daha sonra batı kanadının yıkılması, Avrupa'daki siyasi dengelerin bozulmasına neden oldu. Kavimler Göçü sonucunda, Avrupa'ya gelen kavimler (Franklar, Vizigotlar, Burgundlar vb.) Orta Çağ Avrupası'na damgasını vuran, küçük krallıklar kurdular. Avrupa'daki otorite boşluğundan yararlanan kilise ve papalık, tüm Orta Çağ boyunca siyasal gücü elinde tuttu. Avrupa'daki merkezi krallıkların zayıflaması derebeylik (feodalite) rejiminin ortaya çıkmasına neden oldu. Feodalitenin oluşmasında göç ve istilânın önünden kaçanların kendilerine sığınacak bir yer aramaları, bunun sonucu olarak da asillerin topraklarına ve şatolarına yerleşmelerinde etkili oldu.

Avrupa'nın bugünkü etnik oluşumu, Hunların başlattığı Kavimler Göçü sonunda biçimlendi. Bir Germen kavmi olan Franklar, Kavimler Göçü sonunda Galya'ya yerleştiler ve burada ilk devletlerini kurdular (5. yüzyıl). Britanya adalarına göç eden Angllar ve Saksonlar, bugünkü İngiltere'nin temelini attılar. Kavimler Göçü, Vandalların, Vizigotların, Süevlerin ve Alanların İber Yarımadası'na yerleşmesi ve buradaki yerli halkı içlerinde eriterek bugünkü İspanyolların atalarını ortaya çıkardı. Germen kavimleri (Saksonlar, Franklar, Burgundlar, Gepideler, Gotlar, Skirler, Vandallar vb.) Avrupa'ya yayılarak yeni ulusların oluşmasına yol açtı. Katolik kilisesi, misyonerler aracılığıyla, Batı Roma İmparatorluğu toprakları üzerinde kurulan krallıkları Hristiyanlaştırarak dinlerini yayma fırsatı buldu. Kavimler göçü bazı tarihçiler tarafından İlk Çağın sonu, Orta Çağın başlangıcı olarak kabul edildi.