Alm. Ossifikation, Knochenbildung, verknöcherung (f), Fr. Ossification (f), İng. Ossification. Kemik dokusunun meydana gelmesi. Kemikleşme, normal veya hastalık sonucu (patolojik) olur. Normal kemikleşmede kemiğin uzunluğunu arttıran kıkırdak içi kemikleşme ve kemiğin kalınlığını artıran kemik zarı kemikleşmesi vardır. Patolojik kemikleşme yumuşak bir dokunun kemik dokusuna dönüşmesidir. İhtiyarlarda, yaşlılık sonucu olarak herhangi bir hastalık olmadan da görülebilir. Kemik tümörlerinde, kıkırdak dokusu hastalıklarında kemikleşme olabilir. Kırıklarda da, kırık uçların birbirine kaynaması, kemikleşme ile mümkün olabilmektedir.

Kemikleşme; kıkırdağın, minerallerin çökelmesiyle sertleşmesidir. İnsan iskeleti doğum öncesi kıkırdak hâlindedir. Gerek doğum öncesi, gerek doğum sonrası kıkırdaksı kemiklerde belli sayıda kemikleşme noktaları bulunur. Kemikleşme bu noktalardan başlar. Uzun kemiklerde kemikleşme, gövde ve uç bölgelerindeki kemikleşme noktalarından başlayarak yayılır. Kemiğin uç ve gövde kısımlarındaki kemikleşme noktalarından meydana gelen kemik dokusu arasında henüz kemikleşmemiş kıkırdak hâlinde halka şeklinde bölgeler kalır. Kemiğin uzunluğuna büyümesi, bu dokunun hücre bölünmesi sûretiyle yeni hücreler vermesiyle sağlanır. Büyüme 20-24 yaşına kadar devâm eder. Bundan sonra kıkırdak diskler de tamâmen kemikleştiğinden, kemiklerin uzunluğuna büyümesi ve dolayısıyla boy artışı da durur.

Kemiklerin enine yâni kalınlığına büyümesi ise kemik zarı (periost) tarafından idâre edilir. Kemik zarı içe doğru yeni kemik dokusu verir. Bu sûretle kemik kalınlaşır.