vücûdu hastalandıran mikropları veya kanser hücrelerini kimyâsal maddeler (ilaç) ile yok etme metodu.

On dokuzuncu asrın sonunda Paul Ehrliche tarafından ortaya atılmış bir terimdir. Vücudu istilâ eden mikroorganizmaları hastaya zarar vermeksizin öldüren ilâçlarla yapılan tedâvi şekli demektir. Kemoterapide kullanılan ilâçlara genel olarak kemoterapötik adı verilir. Vücûda giren ve hastalık sebebi olan organizmalar çok çeşitli oldukları için (helmintler, amip, plasmodium, bakteriler, mantarlar, riketsiyalar ve virüsler gibi), kemoterapide kullanılan kimyevî maddeler (kemoterapötikler)de o oranda çeşitlilik gösterirler. Vücut için habis olması, çabuk çoğalması ve normal vücut hücresinden ayrı biyokimyevî özelliklere sâhib olması bakımından kanser hücreler de bakteri ve diğer hastalık yapan mikroorganizmalara benzetilebilirler. Kemoterapide kullanılan ilâçlar, genellikle kullanıldığı patogen etkenin (hastalık âmilinin) cinsine göre sınıflara ayrılır: Antihelmintik ilâçlar (barsak parazitleri), antimalarial ilâçlar (sıtma ilâçları), antiamibik ilâçlar, antibakteriel ilâçlar (antibiyotikler) antiviral ilâçlar ve antineoplastik ilâçlar (kanser ilâçları).