son devir hikâyecilerinden. 1906 yılında İstanbul’da doğdu. İstanbul Erkek Lisesini bitirdi ve İ.Ü. Edebiyât Fakültesi Türk Dili ve Edebiyâtı bölümüne devâm etti.

1928’de Yedi Meşaleciler arasında tek hikâye yazarıydı. 1934 yılında Vakit’te çalışmaya başladı ve gazetenin yazı işleri müdürü oldu. Adapazarı’nda yedek subay olarak askerliğini yaparken tifüsten öldü (1943). Yazar, hikâyede Ömer Seyfeddin’den başlayarak gelişen çizgisinde önceleri üslûbu ve muhtevâsı ile Sait Faik ve Ahmet Hamdi Tanpınar’ı hazırlayan fantastik bir yol tuttu. Sonraları daha gerçekçi konulara yöneldi.

Eserleri:

Bir Yudum Su (tek hikâye, 1929), Osmanoflar (roman tefrikası, 1938), Bahar Hikâyeleri (hikâye, 1938), Son Öpüş (uzun hikâye, 1938), Bir Otelde Yedi Kişi (hikâye, 1940), RBK Pansiyonu (uzun hikâye tefrikası, 1942), Bir Yudum Su (hikâye, 1944), Hikâyeler (seçmeler, 1973).