on dördüncü ve on beşinci yüzyıllarda yetişen Hanefî mezhebi fıkıh âlimlerinden. İsmi Muhammed bin Muhammed, lâkabı Hâfızüddîn’dir. Kerderî ve Bezzâzî nisbetleriyle meşhurdur. İbn-ül-Bezzâz diye de tanınırdı. Aslen Harezm’in Kerder köyündendir. Doğum târihi belli değildir. 1424 (H. 827) senesinde Mekke’de vefât etti.

Kerderî ilim tahsiline memleketinde başladı. Dört sene kadar İbn-i Arabşâh’ın derslerine devâm edip, fıkıh ve usûl-i fıkıh ilimlerini ondan öğrendi. Kâdı Sa’düddîn bin Deyrî ile karşılaşıp ondan ilim öğrendi ve onunla birlikte Kâhire’ye gitti. Orada bulunan Emin Aksârâyi onu kendisi ve cemâati için alıkoydu. İlimde yüksek dereceye kavuşan Kerderî bir ara Kırım’a ve Eflâk’a giderek iki sene kadar buralarda kaldı ve ilim öğretti. Hac için Mekke-i mükerremeye gittikten sonra, vatanına döndü. Osmanlı ülkesine gelip, Bursa’da büyük âlim Molla Fenârî’yle sohbette bulundu. Daha sonra Mekke-i mükerremeye giderek, 1424 (H.827) senesi Ramazan ayı ortalarında orada vefât etti.

Eserleri:

Kerderî’nin Bezzâziyye adındaki fetvâ kitabı çok meşhur ve mûteberdir. İmâm-ı A’zam Ebû Hanîfe hazretlerinin hayâtını anlatan Menâkıb-ı İmâm-ı A’zam Ebû Hanîfe kitâbı da meşhurdur. Ayrıca Hanefî fıkhıyla ilgili Şerhu Muhtasar-ı Kudûrî adlı bir eser yazmıştır.