Alm. Mönch (m), Fr. Moine (m), İng. Monk. Dünyâ ile alâkasını kesip manastırlarda tek başına yaşamayı tercih etmiş Hıristiyan din adamı. Farsça evlenmeyen din adamı anlamına gelir.

Keşişler, evlenmezler, dünyâdan el-etek çekip inzivâ hayâtı sündürdükleri için münzevîdirler. Genellikle bir Hıristiyan tarîkata bağlanmışlardır. İlk keşişler, Mısır’da kendilerine göre yükselmek için çöle çekilirler ve çileli bir hayatı sürerlerdi. Keşişliğin kurucusu keşiş Antonius’tür. Dördüncü yüzyıla kadar doğu çöllerinde bâzı insanların gerçekleştirdikleri bu hayat, aynı yüzyılda batıya da geçti ve çeşitli keşiş manastırları kuruldu. Başlıca keşiş tarîkatları; Benediktin, Fransisken, Dominiken tarîkatlarıdır. Erkek kardeşler “Frerler=Fréres” ve kız kardeşler “Sörler=Sœurs” adı verilen erkek ve kadın keşişlerin manastırları günümüze kadar sürüp gelmiştir. Evlenme yasağı, gerekmedikçe manastırdan dışarı çıkmamak, az yiyip içmek, sürekli duâ vb. gibi gelenekler hâlâ keşişler arasında sürmektedir.

Keşişliğin fikrî temeli, bugün bozulmuş olan İncîl’de bildirildiği üzere insanlardan uzak çileli bir hayâtı devâm ettirmektir. Çünkü Hıristiyanlar, insanları doğuştan günahkâr kabul ederler.