Siperli bir sapa tutturulmuş, uzun sivri bir çelikten oluşan, düz ya da eğri, bir ya da iki ağzı da kesici, tarihte uzun bir dönem kullanılmış el silâhı. Kın adı verilen koruyucu bir kılıf içinde taşınır. Kayışla bele ve vücudun sol yanına asılır. Keskin ağzına kılıç namlusu, sapına da kabza ya da balçak adı verilir. Uzunluğu, genişliği ve biçimi kullanıldığı ülke ve uygarlıklara göre değişir. İlk örneklerine Tunç Çağında (M.Ö. 3500-1000) rastlanır. Ateşli silâhların ortaya çıkışıyla kılıç, askeri bir silâh olarak önemini yitirdi. Bu dönemden sonra özellikle Avrupa'da düello silâhı olarak kullanılmaya başlandı. Eskrim sporu da bu düello geleneğinden esinlenilerek geliştirildi.