Önceleri Ankara iline bağlı bir ilçeyken 1989 yılından itibaren il olmuştur. Yüz ölçümü 6550 km2, nüfusu 383 508 kişi (2000), il plâka kodu, 71'dur. İlçeleri; Merkez, Bahşili, Balışeyh, Çelebi, Delice, Karakeçili, Keskin, Sulakyurt ve Yahşihan'dır.

İl topraklarının büyük bir bölümü orta yükseklikteki düzlüklerden oluşur. Kırıkkale topraklarının kuzey kesiminde Karagüney dağı, güney kesiminde de Dinek Dağı vardır. Kırıkkale ilinden akan sular Kızılırmak'a karışarak Karadeniz'e dökülür. İl sınırları içinde önemli bir doğal göl yoktur. Kırıkkale'de İç Anadolu bölgesinin kara iklimi egemendir. Kışları soğuk ve kar yağışlı, yazları sıcak ve kurak geçer. Doğal bitki örtüsü bozkırdır. Ormanlık alanları çok azdır. Dağlık bölümlerde meşe toplulukları vardır.

Halkın büyük bir çoğunluğu il ve ilçe merkezlerinde yaşar. Ekonomi sanayi ve tarıma dayalıdır. İldeki sanayiini gelişmesi devlete ait savunma sanayiin kurulmasıyla başlamıştır. Makine ve Kimya Endüstrisine (MKE) bağlı olan bu kuruluşların en önemlileri, silâh ve tüfek, mühimmat, çelik, çelik çekme boru, pirinç, elektrik makineleri ve barut fabrikalarıdır. Kırıkkale tüfeği adıyla bilinen piyade tüfeği oldukça ünlüdür. Bahşili kasabası yakınında bulunan petrol üretme rafinerisi de ilin ekonomisi için çok önemlidir. Öteki sanayi kuruluşları, unlu ürünler, şarap, tuğla ve kiremit fabrikalarıdır. İl topraklarında yetiştirilen başlıca ürünler, buğday, arpa, şeker pancarı ve ayçiçeğidir. Kırıkkale'deki bir başka geçim kaynağı da hayvancılıktır. En çok yetiştirilen hayvanlar, koyun, Ankara keçisi ve kıl keçisidir.

Kırıkkale ili tarihinin Hititlere kadar dayandığı tahmin edilmektedir. Tarihi hakkında fazla bir bilgi yoktur. Cumhuriyet Dönemi ile birlikte sürekli gelişmeye başlayan illerimizden biridir.