Yazın sanatında hayvanları, bitkileri ve cansız varlıkları insanmış gibi ele alarak onlara insan kişiliği verme sanatı. En çok fabl türünde kendini gösteren kişileştirmeye, şiirsel anlatımlarda da rastlamak olasıdır.

"Karlı dağların başında

Salkım salkım duran bulut.

Saçın çözüp benim için,

Yaşın yaşın ağlar mısın?

(Yunus Emre)

Lâmba

Lâmbanın biri içindeki yağı içmiş, içmiş esrikleşmiş. Parıl parıl yandığı için kendini güneşten de üstün görmeye başlamış. Tam o sırada bir yel esmiş, lâmbayı söndürmüş. Bir insan gelmiş, lâmbayı yeniden yakmış.

- Lâmba, demiş. Işığını ver, ama çeneni tut. Güneşin ışığı seninkine benzemez. Bak o hiç sönüyor mu?

"Birinden iltifat gördük, adımız saygı ile anıldı diye hemen koltuklarımızı kabartmayalım. Kendi içimizde olmayıp da dışarıdan kazandığımız hiçbir şey gerçekten bizim sayılmaz."

(Aisopos-Ezop, Çev. Nurullah Ataç)