Alm. Kegel, Konus (m), Fr. Cone (m), İng. Cone. Matematikte, bir düzlem içindeki dâirenin her noktasını, düzlem dışındaki bir noktaya birleştiren doğru parçalarının meydana getirdiği geometrik şekil.

Dik üçgenin bir dik kenarı etrâfında döndürülmesiyle elde edilen koniye, Dik Koni veya Dönel Koni denir. Koniler, tabanlarına göre dâiresel koni, eliptik koni gibi isim alır. Dâiresel bir dik koninin taban merkezini, tepe noktasına birleştiren doğru parçasına, bu koninin ekseni veya yüksekliği denir. Taban çevresinin herhangi bir noktasını tepeye birleştiren doğru parçasına koninin ana doğrusu veya apotemi adı verilir. Taban çevresinin her noktasını tepeye birleştiren doğru parçalarının meydana getirdiği yüzey, koninin yanal yüzeyi adını alır. Yanal yüzeyin alanı, taban çevresi ile apoteminin çarpımının yarısına eşittir. Taban yarıçapının uzunluğu r, apotemi uzunluğu a ise yanal yüzey alanı= pra olur. Bir dâiresel dik koninin hacmi de, taban alanı ile yüksekliğin çarpımının üçte biri alınarak elde edilir:

(V= 1/3 pr2.h)

Bir dönel koninin düzlemlerle arakesitine, konikler adı verilir. Herhangi bir koni, tabana paralel bir düzlemle kesilirse, düzlemle taban arasında kalan kısma kesik koni denir.