onuncu ve on birinci yüzyıllarda Bağdat’ta yetişmiş olan Hanefî fıkıh âlimlerinden. İsmi Ahmed bin Muhammed el-Bağdâdî; künyesi Ebü’l-Hüseyin’dir. Kudûrî diye meşhur olmuştur. 973 (H.362) senesinde Bağdat’ta doğdu.

Hanefî mezhebi fıkıh âlimlerinin önde gelenlerinden olan ve Ahmed ibni Kemâl Paşa hazretlerinin tasnifine göre, fıkıh âlimlerinin Eshâb-ı tercih tabakasından olduğu bildirilen Kudûrî, Ebû Abdullah Muhammed Yahyâ el-Cürcânî’den fıkıh ilmini öğrendi ve hadîs-i şerîf rivâyet etti. Ubeydullah bin Muhammed Havşebî ve birçok âlimin ilim meclislerinde ve sohbetlerinde bulunup, onlardan ilim öğrendi. Kendisi de uzun seneler ilim öğretip, talebe yetiştirdi. Meşhûr âlim Hatîb-i Bağdâdî kendisinden ilim öğrenip, hadîs-i şerîf rivâyet edenlerdendir. 1037 (H.428) senesi Receb ayının beşinci Pazar günü Bağdat’ta vefât etti. Ebû Half kapısı girişinde bulunan evinin yanına defn olundu. Daha sonra da Mensûr caddesindeki bir türbeye naklolundu.

İlminin çokluğu, ibâresinin güzelliği, akıcı lisânı ile fıkıh âlimleri arasındaki yeri ve derecesi çok yüksek olan Kudûrî’nin, Kur’ân-ı kerîmi okuması çok hoş ve tatlıydı. Devamlı ibâdet eder ve Kur’ân-ı kerîm okurdu. Zamânındaki ve kendisinden sonraki âlimler onun ilim ve takvâdaki yüksekliğini kabul edip, medhettiler. Muhtasâr-ı Kudûrî diye tanınan meşhur fıkıh kitabından çok faydalandılar.

Eserleri:

1) Muhtasar-ı Kudûrî: Binlerce fıkhî meselenin kısa ve öz olarak ifâde edildiği bu eser, Hanefî fıkhının temel kitaplarındandır. Bu kitap senelerce medreselerde ders kitabı olarak okutulmuştur. Bu esere birçok şerhler yazılmıştır. En meşhûrları; Cevhere, Lübâb ve Ebû Nasr-ı Aktâ’nın Tashîh-i Kudûrî’sidir. 2) Şerh-i Muhtasar-ül-Kerhî, 3) Et-Tecrîd, 4) Kitâb-ün-Nikâh.