Fransız matematikçisi ve astronomi bilgini. 25 Ocak 1736 târihinde İtalya’da Turin’de doğdu; 10 Eylül 1813 târihinde Fransa’da Paris’te öldü.

19 yaşında, Turin’deki topçu okuluna matematik profesörü tâyin edildi. 1756’da İsviçreli matematikçi Leonhard Euler ile haberleşerek, varyasyonlar hesabına önemli katkılarda bulundu. 1764’te ayın librasyonu (dalgalı hareketi, salınımı) hakkındaki açıklaması ile mükâfât aldı. 1766’da İkinci Frederik tarafından Prusya’da Berlin Akademisine direktör tâyin edilerek, Euler’den boşalan yeri doldurdu. Burada 20 yıl çalıştı. En meşhur eseri olan Mècanique Analytique (Analitik Mekanik) 1787’de Paris’te yayınlandı. Frederik ölünce Onaltıncı Louis tarafından Paris’e dâvet edildi. 1793’te Ağırlıklar veÖlçülerin Standartlaştırılması Komitesi’ne başkan oldu. Son yıllarında yeni kurulan Ecole Polytechnique’de ders verdi. Napolyon devrinde senatör oldu. 1810’dan îtibâren en meşhur eserinin revizyonu ile meşgul oldu ve tamamlayamadan öldü.

On sekizinci yüzyılın en meşhur matematikçisiydi. Newton’un aksine, kullandığı metodlar umumiyetle analitikti. Meşhur eserinde, mekanik ilmini birkaç genel formüle indirmiştir. Bunlardan, herbir çözüm için gerekli bütün eşitlikler çıkarılmaktadır. Lagrange, diferansiyel-integral (tefâdulî ve temâmî), hesap (calculus) ve diferansiyel denklemleri geliştirmiştir.

Sur la Solution des Problèmes İndéterminés du Second Degré (1767), (İkinci Dereceden Bilinmeyenli Problemler Üzerine); Théorie des Fonctions Analytiques (1797, 2. baskı 1813), (Analitik fonksiyonlar teorisi); Reesolution des Equations Nuéreques (1798), (Numerik Denklemlerin Çözümü) ve Leçons Sur le Calcul des Foncitons (1806), (Fonksiyonlar Hesabı Üzerine Dersler) başlıca eserlerinden bâzılarıdır.