(1894 Rodos - 1978 İstanbul) Türk edebiyat tarihçisi. Orta öğrenimini çeşitli illerde tamamladı. İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesini bitirdikten sonra İstanbul Erkek Lisesinde, Özel İstiklâl Lisesinde öğretmenlik ve müdürlük yaptı. Yeni Türk ve Yeni Türk Dili dergilerini yönetti. Felsefe ve İçtimaiyat dergisini çıkardı. Halkevi başkanlığı döneminde Aydın milletvekilliği yaptı. Türk Ansiklopedisi Genel Yazmanlığı görevini yürüttü. Ankara Gazi Eğitim Enstitüsünde edebiyat öğretmenliğinden sonra Türk Dil Kurumu Genel Yazmanı ve Başkanı oldu.

İlk yazısı Konya'da Babalık gazetesinde çıktı. Şiirler, öyküler, bir de roman yazdı. Kendini edebiyat tarihi araştırmalarına, dil çalışmalarına verdi. Bu alanda büyük bir ün kazandı.

Başlıca yapıtları şunlardır:

Ders kitabı; Edebiyat Tarihi Dersleri (1932); inceleme, araştırma kitapları; Maarifimiz ve Milli Terbiyemiz (1940), Eserler ve Şahsiyetler (1940), Divan Edebiyatı (1941), Nabi'nin Sür-nâmesi (1944), Atâi'nin Hilyetü'l Efkâr'ı (1948), Türk Dilinde Gelişme ve Sadeleşme Evreleri (1943), Gazavât-nâmeler ve Mihaloğlu Ali Beyin Gazavât-nâmesi (1956), Türk Edebiyatında şelrengizler ve şehrengizlerde İstanbul (1958), Arap, Fars ve Türk Edebiyatlarında Leylâ ve Mecnun Hikâyesi (1959), Tarih Boyunca Türk Dili (1961), Ümmet Çağı Türk Edebiyatı (1962), Hüseyin Rahmi Gürpınar (1964), Ali Şir Nevai (1965), Şemsettin Sami (1969), Dil Üstüne (1973), roman; Acılar (1928).