Alm. Lyd(i)er (pl.), Fr. Lydiens (pl.), İng. Lydians. Batı Anadolu’da devlet kurmuş eski bir kavim. Asıl merkezleri, Menderes ve Gediz nehirleri vâdileriydi. Ülke güneyinde Karya, doğusunda Frigya, batısında Eolya, kuzeyinde Temnos Dağları ile çevrilidir.

Yunan efsanelerine dayanarak, M.Ö. 700’lerde Mermnad veya Şahin Kralları adı ile kaynaklarda geçen Lidya Sülâlesinin adı, Lidas’tan gelmiştir. İlk kralları Giges’tir. Giges, ülkesinin ticâret ve îmârına önem vererek, merkezleri Efes’ten Mezopotamya’daki Sus şehrine kadar giden “Kral Yolu”nu yaptırdı. Kimmerlerin M.Ö. 670’te saldırısına karşı dayanan Giges, daha sonraki taarruzlarda kendini müdafaa edemeyince, 662’de öldürüldü. Yerine oğlu Ardis geçti. Sard hâriç, Kimmerler tarafından tahrip edilen ülkelerini müdâfaa edebilmek için, Asurlulardan yardım istedi. Lidya ülkesi Asurluların ittifakı ile Kimmerlerin işgâlinden kurtuldu. Fakat, kendilerini bir daha toplayamadılar. Sadiyat, Alyat (M.Ö. 617-560) krallığı devrinde Kızılırmak’a kadar genişlemişlerse de Medler tarafından durdurulmuşlardır. Alyat’tan sonra Lidya Kralı olan Krezüs (M.Ö. 560-546) devrinde en parlak ve kötü günlerini yaşayan ülke, kültür ve sanat ilerlemesine rağmen Medlerin taarruzlarına hedef oldu. M.Ö. 546 târihinde Kızılırmak boyunda Kurus ile yapılan muhârebede ücretli askerler çekilince Krezüs yenilerek esir edildi (Bkz. Krezüs). Medler (Persler) tarafından işgal edilen Lidya ülkesi, Romalı ve Bizanslılardan sonra Türklerin eline geçti.

Anadolu’nun eski ticâretinde büyük rol oynayan Kral Yolu’nu yaptırmaları, sanat eserleri ve parayı yaygın olarak kullanmalarıyla tanınan Lidyalıların merkezi Sard’ın kalıntıları, Manisa’nın Salihli kazası hudutları içinde hâlâ mevcuttur. Güneş ve ay tanrısına tapan Lidyalılar ölülerini kaya veya toprak içine yaptıkları mezarlara koyup, üstünü toprakla yükselterek örterlerdi. Kral mezarları yüksekçe olup, mozak tipindeydi.