Alm. Keule (f), Fr. Massue, masse, (jimn) mil (m), İng. Cudgel; club. Kısa ve kalın sopa. Eskiden süvârilerin kullandıkları yetmiş, seksen cm uzunluğunda dört parmak kalınlığındaki ağaca “lobut” denirdi. Biniciler bunu hayvan üzerinde cirit gibi düz olarak kullanırlar veya dikine doğru havaya fırlatırlardı. Süvârilere hareket, cirit atmayı alıştırma ve kollarını kuvvetlendirme işlerinde çok faydalı olan lobutlar, eskiden beri kullanılmaktadır. Ateşli silâhların bulunmasından önce, kale içlerine atılarak içeridekilerin yaralanmalarını sağlamak için de kullanılmıştır. Sonraları binicilerin çalışma ve gösterileri için kullanılan lobutları iyi bir atıcı, 25-30 m ileriye atabilirdi.

Günümüzde, çeşitli spor branşlarında, vücut geliştirme için lobut çok kullanılmaktadır. Eskilere göre, değişik bir şekli olan lobutlar, küçük büyük herkesin kullanabilme durumuna göre, üç boyut hâlinde tahtadan yapılır. Eğer düzenli olarak kullanılacak olursa vücûda faydası çoktur. Kullanırken, lobutun topuzu işâret ve orta parmak arasından avuç içinde kavranır. Her iki el önden arkaya doğru hareket ettirilir. Arkada havada iken tartılarak her iki kol tarafına doğru açılır ve tekrar öne getirilir. Bu hareket ritmik olarak 10-15 defa yapılır. Lobutu böyle kullanınca kol, bilek, pazu ve sırt adaleleri gelişir.