(1885 Bordeaux, Fransa - 1970 Paris, Fransa) Fransız ozanı ve romancısı. Bir şarapçı olan babasının erken ölümü üzerine annesinin evinde katı Katolik ve burjuva geleneklerinin egemen olduğu bir ortamda yetişti. Üzerindeki anne etkisi, bütün yapıtlarında kendini belli etti. Bordeaux Üniversitesini bitirdikten sonra Paris'e gitti.

İlk şiir kitabı "Les Mains Jointes" ile dikkati çekti. Birinci Dünya Savaşı'ndan sonra romancı olarak tanındı. 1952'de Nobel Edebiyat Ödülü'nü aldı.

Fransa'nın işgali sırasında M. Resistance hareketinin içinde yer aldı. İkinci Dünya Savaşı'ndan sonra "La Table Ronde" adlı dergiyi kurdu. "Figaro" ve solcu "L'Express" gazetelerinde çalıştı.

Yapıtlarında daha çok "insanın Tanrı karşısındaki suçluluğunu" ve bağışlanma konularını işledi. Konu olarak ruh ve beden arasındaki çatışma, tutuk insanların zengin hayalleri, oğlu üzerine baskı yapan ana sorununu ele aldı.

Başlıca yapıtları şunlardır:

La Chair et le Sang (1920), Prêsêances (1921), Le Baiserau Lêpreux (1922), Gênitrix (1923), Le Fleuve de Feu (1923), Le Mal (Günah) (1924), Le Dêsert de L'amour" (1925), Le Jeune Homme (1925), Le Noeud de Viperes (1932), Les Anges Noires (1936), Les Chemins de la Mer (1939), La Pharislenne (1941), Galigal (1952), L'agneau (1954).