Melahat Gürsel, personelin alıştığı hanımefendilerden farklı olarak köşkün "Ana" sıydı. Çok iyi ve titiz bir evhanımıydı. Sümerbank'tan aldığı basit ama zevkli, laleli kumaşlarla salonda bulunan takımları kaplattı. En büyük zevki dikiş dikmekti.

Tam bir asker ailesi olan Gürsel'ler, sabah 06.00'da güne başlar, öğlen 12.00'de yemek yerlerdi. Örf ve adetlerine sıkı sıkıya bağlı olan Bayan Gürsel, züppe insanları hiç sevmez, protokolden ve resmi davetlerden hoşlanmazdı. Heyet kabullerinde yabancı elçi eşleri ile görüşmelerde çok heyecanlanır ve yakın dostlarını telefonla arayarak "yardım" isterdi.

Fakat Bayan Gürsel, şakacı ve sevimli kimliğiyle sefireleri de kendine bağlardı. Hatta Türkiye'ye gelen Fransız elçisinin hanımı, "Ah hanımefendi, sizi bir daha görecek miyim" diyerek göz yaşlarına hakim olamamıştı.

Hatta Türkiye'ye gelen Fransız elçisinin hanımı, "Ah hanımefendi, sizi bir daha görecek miyim" diyerek göz yaşlarına hakim olamamıştı.

Bayan Gürsel, devlet malının ziyanına tahammül edemezdi. Fazla yanan ışıkları görünce personeli hemen uyarırdı. Gürseller'in kızı Hatice Hanım, "Annem Çankaya'ya taşınırken, 'Bu gidiş iyi olmayacak' derdi. Sanki içine doğmuştu. Babamızı kaybettikten sonra perişan bir şekilde köşkten ayrıldık" diyordu. Melahat Hanım 27 Mayıs 1960 - 28 Mart 1966 tarihleri arasında Çankaya Köşkü'ne evsahibeliği yaptı.

Xxxxxx