son devir Türk şâir ve yazarlarından. 1885’te İstanbul’da doğdu. İlköğrenimini Aksaray’da Mekteb-i Osmanî Rüşdiyesinde, orta öğrenimini Vefâ İdâdisinde tamamladı. Hukuk Fakültesini bitirdikten sonra, aynı fakültede İdâre Hukuku Öğretim Yardımcılığı yaptı. Daha sonra Adâlet Bakanlığı Özel Kalem Müdür Yardımcılığında, Birinci Hukuk Mahkemesi Üyeliğinde bulundu. Uzun süre de noterlik yaptı. Beyoğlu 4. Noteri oldu. 30 Mart 1956 târihinde İstanbul’da öldü.

Midhat Cemal Kuntay, edebiyat sevgisini daha çocukken annesinin okuduğu Nâmık Kemâl’in Cezmi romanından almıştır. 1908’den sonra yurt sevgisi konularını işleyen epik şiirleriyle tanınmıştır. Mehmed Âkif ile yazdığı “Acem Şahı” manzumesi ve “Elhamra” adlı şiiri, Resimli Kitap’ta yayınlandı. Şiirlerinde hep aruz veznini kullandı. Güneş ve Çınaraltı dergilerinde yazıları ve şiirleri çıktı. Tiyatro dalında da eser veren Midhat Cemal, bu eserlerinde millî konuları işledi. Eserlerinde sâde bir dil kullandı. Midhat Cemal hiçbir edebî topluluğa katılmadı. Tek romanı Üç İstanbul’dur. Sultan İkinci Abdülhamîd’i, Meşrutiyet ve mütâreke yıllarının İstanbul’unu ve insanlarını konu alır.

Edebiyat târihinin Nâmık Kemâl ve Mehmed Âkif Ersoy gibi önemli kişilerini konu alan monografileri, titiz ve uzun çalışmalar sonucu düzenlediği birer belgeler kitabı niteliğindedir.

Eserleri: Türkün Şehnamesinden (şiir, 1945). Bu eseri Kültür Bakanlığının “1000 Temel Eser” serisinden olup Prof. Dr. Fârûk K.Timurtaş’ın gayreti ile ikinci defa basıldı); Kemal (piyes, 1912); Yirmisekiz Kanunuevvel (piyes, 1918 Çanakkale Savaşındaki kahramanlıkları dile getirir) Üç İstanbul (roman, 1938); Mehmed Âkif (monografi, 1939); Nâmık Kemâl (monografi, I. cilt 1944; II. cilt 1956); Sarıklı İhtilâlci Ali Suavi (1946); Ayrıca okullar için yazdığı Hitabet Dersleri (1914) ve Edebiyat Defteri (1915) adlı eserleri de vardır. Maupassanta ve Anatole France gibi Fransız yazarlarından da çeşitli tercümeleri vardır. Alman hukuk bilginlerinden Yering’in Hukuk için Mücadele adlı eserini Türkçeye çevirmiştir.

YURT DUYGULARI

Düşmez yere hâşâ o, bizim bayrağımızdır,
Bir fecr olarak doğmadadır hep dağımızdan.
Ay yıldız o mâzîdeki bir süstür, emin ol,
Âtide güneşler doğacak bayrağımızdan.

Altında yatarken de bizimdir yerin üstü,
Bir kal’a olur toprağımız vecde gelir de,
Dağlar, kayalar göğsümüz üstünde tepinse,
Düşmanları biz râm ederiz kan kesilir de.

Deryâları kan, taşları bitmez kemik olsa,
Bir son nefesin aynı olup, bitse nesîmi,
Ölmez bu vatan, farz-ı muhâl, ölse de hattâ
Çekmez kürenin sırtı o tâbût-ı cesîmi.