Fransız devlet adamı. 26 Ekim 1916’da Fransa’nın Jarnac şehrinde doğdu. Bir istasyon şefinin oğludur. Paris’te hukuk ve siyâsal bilimler öğrenimi gördü. İkinci Dünyâ Savaşına katıldı. Yaralanarak Almanlara esir düştü. Hapishâneden kaçarak Direniş Hareketi Demokratik ve Sosyalist Birliğinin kurucuları arasında yer aldı. 1946 senesinden îtibâren milletvekili seçilerek Millî Meclise girdi. Çeşitli hükümetlerde bakan olarak vazife aldı. 1953-58 yılları arasında Direniş Hareketi Demokratik ve Sosyalist Birliğinin başkanlığını yaptı. 1959-1962 seneleri arasında senatör seçildi. Dördüncü Cumhûriyet döneminde bakan olarak vazife yaptı.

İlk zamanlar merkezci bir çizgi tâkip etmesine rağmen, zamanla sola kayarak Charles de Gaulle rejimine muhâlefet etti. Zamanla muhâlefetin önderi durumuna geçerek 1965’te Demokratik ve Sosyalist Sol Federasyonu kurdu. Aynı yıl cumhurbaşkanlığı seçimlerine sosyalistlerle komünistlerin ortak adayı olarak katıldı. İlk turda oyların % 32’sini aldı. Fakat ikinci turda de Gaulle karşısında az bir farkla yenildi. 1971’de Yeni Sosyalist Partinin kuruluş çalışmalarına katıldı ve partinin genel sekreterliğine seçildi. 1972’de, Sosyalist Parti,KomünistParti ve Sol Radikallerin imzâladığı ortak program çerçevesinde solun tek adayı olarak katıldığı Mayıs 1974’teki başkanlık seçimini de kaybetti Komünistlerle ittifakını sürdürerek, Sosyalist Partiyi solun ana partisi durumuna getirdi. 10 Mayıs 1981’de yapılan cumhurbaşkanlığı seçimini kazanarak, bu vazifesi sırasında mâlî kurumlarda ve önde gelen sanâyi kuruluşlarında devletleştirmeye yönelik bir proğram uyguladı. Mahallî idârelerin yetkilerini genişletti. Dış politikada SSCB’ye karşı katı bir tutum izledi. Üçüncü Dünyâ ülkelerinin meseleleriyle ilgilenmeyi kendisinin ve Fransa’nın çıkarlarına uygun buldu. Batı Almanya Başbakanı H. Kohl’un bir Fransız-Alman karma tugayı kurulması fikrini destekledi. Eylül 1987’de İkinci Dünyâ Savaşından sonra ilk defâ düzenlenen Fransız-Alman ortak tatbikatını H. Kohl ile birlikte izledi.

Mayıs 1988’de yapılan cumhurbaşkanlığı seçiminde geçerli oyların % 54’ünü alarak yeniden cumhurbaşkanı seçildi. Gerek 1989 yılında Doğu Avrupa’daki gelişmelere karşı tâkip ettiği politika, gerekse 1990 yılında patlak veren Körfez Krizi sırasındaki çalışmalarıyla dikkatleri çekti. Ülkedeki siyâsî, malî ve sosyal sıkıntılar sebebiyle Michel Rocard’ın 15 Mayıs 1991’de başbakanlıktan istifâ etmesi üzerine, ilk olarak bir kadını, Edith Cresson’u başbakanlığa getirdi. Fakat Fransa’da iç huzur ve sükun sağlanamadı. Kamuoyunu, dış meselelerle meşgul ederek yatıştırmaya çalışan Mitterand, Türkiye’yle ilgili meselelerde diğer Avrupa liderleri gibi çifte standartlı davranışlarını südürmektedir.Türkiye Cumhûriyeti Devletini bölmek için çalışan bölücü PKK terör teşkilâtını gizli ve dolaylı olarak destekleyen Mitterand, Körfez Krizi sırasında gösterdiği hassâsiyeti ve insancıllığı (!), Bosna-Hersek katliâmı konusunda ve Âzerbaycan’ın Karabağ bölgesindeki Ermeni işgâli konusunda göstermemiştir.