Hindistan’da yetişen evliyânın büyüklerinden. İmâm-ı Rabbânî hazretlerinin talebelerindendir. Bedahşân’ın Keşm kasabasındandır. Doğum târihi bilinmemektedir. 1645 (H. 1054) senesinde Burhanpûr’da vefât etti.

Önce Seyyid Mir Muhammed Nûmân hazretlerinin huzûrunda tövbe edip, ona talebe olan Muhammed Hâşim-i Keşmî, daha sonra İmâm-ı Rabbânî hazretlerinin sohbetine kavuştu. Muhammed Hâşim-i Keşmî, askerde kaldığı iki sene müddetince hep İmâm-ı Rabbânî’nin hizmetinde bulundu. Onun teveccüh ve ihsânlarına kavuştu. Tasavvuftaki yüksek derecelere ulaştı. İmâm-ı Rabbânî hazretlerinin Mektûbât’ının üçüncü cildini topladı. İmâm-ı Rabbânî hazretlerinin hocalarından ve talebelerinden meşhur olanların hâl tercümelerini ve kerâmetlerini Berekât veya Zübdetü’l Makâmât adıyla bilinen eserinde kaleme aldı. İmâm-ı Rabbânî tarafından Allahü teâlânın emir ve yasaklarını insanlara anlatmakla vazîfelendirilerek ve hilâfet verilerek Burhanpûr’a gönderildi. Vefâtına kadar orada talebe yetiştirip, vâz ve nasîhatle meşgûl oldu.

Eserleri:

Berekât-ı Ahmediyye: Bu kitâbın bir ismi de Zübdet-ül-Makâmât’tır. Belâgât, fesâhat yönünden çok yüksek olduğu gibi, ihlâs ve muhabbetle kaleme aldığı bu eseri, İmâm-ı Rabbânî hazretleri vefât etmeden bir sene önce yazmağa başlamış, 1627 (H.1037) senesinde tamamlamıştır. İmâm-ı Rabbânî’nin hocalarını, kendini ve onun talebelerinin meşhurlarını anlatan eser, İhlâs Holding A.Ş. tarafından Fârisî olarak İstanbul’da neşr edilmiştir.