Alm. Freier Gebetsplatz (m), Fr. Place (f) ou l’on fait la prière, İng. Place of prayer. Namaz yeri, Farsça bir kelime olup lügatta, namaz kılınan yer mânâsınadır. Şehir dışında, kırda bir mihrap konulmak sûretiyle, namaz kılınmak için husûsî yapılan yerdir. Kervanlarla yapılan uzun yolculuklarda, Müslümanların konakladıkları yerlerde birer namazgâh bulunurdu. Bu yerlerin etrâfına ve içine gölge vermek için ağaçlar dikilir, yakınlarına da su içmek, abdest almak ve hayvanları sulamak için çeşme yapılırdı. Bâzı namazgâhların üzerleri açık, bâzılarının kapalı olurdu. Hutbe için minberi olan namazgâhlar da vardı. Bâzıları yontma veya kesme taştan duvar örülerek kurulur, bâzıları işlemeli, oymalı, kenarları ağaç parmaklıklı olurdu. Anadolu’nun pekçok yerinde, Arabistan çöllerinde, Kuzey Afrika’da, Mâverâünnehr’de, Pakistan, Hindistan’da ayrı ayrı özellikleri bulunan namazgâhlar vardır.

Bütün Müslümanlar, asırlar boyunca namaz ibâdetine çok kıymet vermişler ve bunu yerine getirmeyi en zor şartlarda bile ihmâl etmemişlerdir. Oturdukları şehirlerde ve köylerde sanat değeri çok yüksek câmiler, mescitler yaptıkları gibi, yolculuk esnâsında da, namazlarını kılabilmek için namazgâhları yapmışlardır. Çünkü yolculukta namaz terk edilmediği gibi sonraya da bırakılmaz. Sâdece misâfirlik, yolculuk niyetiyle 108 kilometrelik yola çıkan bir Müslüman, dört rekatlık farz namazları iki rekat olarak kılar. İki ve üç rekatlık olanları aynen kılar. Sünnetlerini kılmayabilir. (Bkz. Namaz)

Namazgâhlar, namaz kılmak isteyenlere ibâdetlerini yapmakta bir kolaylık sağlamaktadır. Uzun yolculuklarda buraları hem bir ibâdet yeri, hem de yanında çeşmesi, serinlemek için ağacı bulunan dinlenme yeri olurlardı.