Esnemek, irademiz dışında gerçekleşen bir yüz refleks hareketidir. Genellikle yorgun ve uykusuz olduğumuzda, karnımız acıktığında esneriz. Bu hareketimiz daha dinç hale gelince veya uyuyunca son bulur.

Çok yorgun ve uykusuz olduğumuzda, karnımız acıktığında, aşırı yemek yedikten sonra kapalı bir ortamda bulunduğumuzda ya da canımız sıkıldığında bol bol esneriz. Fakat esnememizin asıl sebebi bu faaliyetlerimiz değil, kanda bulunan oksijen miktarının azalmasıdır. Böylelikçe esneme ortaya çıkar. Esnemenin her ne kadar uyku ile alâkası olduğu sanılsa da bilinenin aksine zihni açık tutmak için irademiz dışında gerçekleşen bir biyolojik olaydır.

Fazla fiziksel hareketin ve can sıkkınlığının da uyku getirdiği blinmektedir. Bu da demek oluyor ki; esneme olayı insan duyguları ile de alâkalıdır. Yüzümüzü yıkadığımızda, deyim yerindeyse uyuşukluğumuz gittiğinde esnememiz de kesilir.

Namaz kılarken veya dua ederken de sık sık esneriz. Bu durum genelde "şeytanın vesvesi" olarak tanımlanır. Esnemek sadece insanlara özgü bir durum değildir. Bazı hayvanlarda da görülebilmektedir. Örneğin; kediler, fareler, kuşlar ve memeli hayvanlar.