Cumhûriyet devri şâir ve yazarlarından. Asıl adı Hüseyin Nihâl’dir. 25 Ocak 1905’te İstanbul’da doğdu. İstanbul Erkek Lisesini ve İstanbul Edebiyât Fakültesini bitirdi.

Türkiyât Enstitüsünde asistan olarak vazife aldı. Bir yıl kadar bu vazifede kaldı. 15 Mayıs 1931 târihinde Atsız Mecmua adlı dergiyi çıkardı. Bu dergide Türkçülük esâsına bağlı milliyetçilik fikrini işledi. Dergideki yazıları sebebiyle öğretmen olarak Malatya’ya sürgün edildi. Kasım 1933 ile Temmuz 1934 târihleri arasında Orhun Dergisi’ni çıkardı. 1933 senesinden îtibâren 1952 senesine kadar Anadolu ve İstanbul’daki çeşitli Orta öğretim kurumlarında öğretmenlik yaptı.

İkinci Dünyâ savaşı yıllarında güçlenen Turancı akım içinde önemli yeri oldu. O dönemin tartışmalarına katıldı. Ekim 1943’te Orhun Dergisi’ni yeniden çıkarmaya başladı. Bu derginin Mart 1944 sayısında devrin başbakanı olan Şükrü Saraçoğlu’na hitâben yazdığı “Başvekil Saraçoğlu Şükrü’ye Açık Mektup” adlı yazıyı yayınladı. Türkiye’deki solcu yayın ve faaliyetleri hedef alan ve şikâyet mâhiyetinde olan bu yazı, hâdiselere sebep oldu. Nisan 1944 sayılı Orhun Dergisi’nde “Başvekil Saraçoğlu Şükrü’ye İkinci Açık Mektup” yazısını yayınladı. Bu yazı üzerine dergi kapatıldı. Yazıda adı geçenlerden Sabahattin Ali, Nihal Atsız aleyhine hakâret dâvâsı açtı. 26 Nisan 1944’te, Ankara’da başlayan dâvâ sırasında Nihal Atsız lehine gösteriler yapıldı. Olaylar çıktı. 3 Mayıstaki ikinci duruşmada bir grup öğrenci Nihal Atsız lehine Ankara sokaklarında yürüdü. Sabahattin Ali’nin kitapları yakıldı.

9 Mayıs’taki son duruşmada Nihal Atsız, te’cil edilen dört aylık hapis cezâsına çarptırıldı. Olay basında ve kamuoyunda geniş yankılara yol açtı. Eylül 1944’te ırkçılık-Turancılık yaptığı iddiasıyla tutuklanan Nihâl Atsız, Ekim 1945’te serbest bırakıldı. 1947 senesinde de beraat etti. 1952 senesinde, Süleymâniye Kütüphânesinde tasnif komisyonu üyesi olarak vazifelendirildi. 1952 senesinde Orhun Dergisi’ni, 1964’te Ötüken Dergisi’ni çıkardı. Ötüken Dergisi’nde yazdığı bir yazı sebebiyle 1973 yılında hüküm giydi. Ertesi sene çıkan afla serbest bırakıldı. 11 Aralık 1975 târihinde İstanbul’da öldü.

Makâlelerinde ve eserlerinde Milliyetçilik görüşüne yer verdi. Türk târihinin, başlangıcından günümüze kadar olan kısmını, bir bütün olarak yürüdüğü görüşünü ileri sürdü.

Eserleri:

1) Çanakkale’ye Yürüyüş, 2) Türk Edebiyatı Târihi, 3) Bozkurtların Ölümü, 4) Bozkurtlar Diriliyor, 5) Deli Kurt, 6) Edirneli Nazmi, 7) Türk Târihi Üzerine Toplamalar, 8) Osmanlı Târihine Âit Takvimler, 9) Türk Târihinde Meseleler, 10) Yolların Sonu (Şiir), 11) Dokuzboy Türkler ve Osmanlı Sultanları Târihi, 12) Osmanlı Târihleri (Ahmedî, Şükrullah, Âşıkpaşazâde, Nişancı Mehmed Paşa vb.), 13) Ebüssü’ûd Bibliyografyası, 14) Âlî Bibliyografyası, 15) Evliyâ Çelebi Seyâhatnâmesinden Seçmeler. 16) Ruh Adam (Roman).