Orta Asya'daki yurtlarından yayılarak, Orta Çağ boyunca geniş bir bölgede etkin olan en büyük Türk boylarından biri. Oğuzlar, bugünkü Türkiye Türkleri ile Türkmenistan, Azerbaycan, İran ve Irak Türkleri'nin ataları olarak kabul edilmektedir.

Türklerin, tarih sahnesinde ilk olarak görüldükleri yer, Altay Dağları ile Orhun-Selenga ırmakları arasındaki bölgedir. Bu bölgede boylar hâlinde yaşayan Türkler, zamanla sayılarının artması nedeniyle, Orta Asya'ya yayılarak çeşitli isimlerle devletler kurmuşlardır. Çin kaynaklarında M.Ö. 13. yüzyılda Orhun ve Selenga nehirleri çevresinde Türklerin yaşamış olduğundan söz edilmektedir. Bu bölgede yaşayan ilk Türk boylarından biri olan Oğuzlar, devlet yönetimi alanında ileri bir uygarlık düzeyine sahipti. İslâmiyet'ten önce Göktürk Devleti'ni kuran Oğuzlar, Türklerin İslâmiyet'i kabul etmelerinden sonra, Selçuklu, Harzemşahlar, Osmanlı, Akkoyunlu, Karakoyunlu, Safeviler gibi pek çok Türk devletini kurmuşlardır. Oğuz adı, kabile, boy anlamı da olan ok sözcüğünden, eski Türkçede çoğul eki olan "z" ekiyle türetilmiştir. "Oklar, boylar" anlamını taşımaktadır. Ruslar, Oğuzlara doğrudan Türk adını vermişlerdir. Bir bölümü 1064 yılında Tuna'yı geçerek Balkanlara ulaşan Oğuzların diğer bir bölümü de, bugünkü Ukrayna'nın güneyinde yerleştiler. Bunlardan bir kısmı "Karakalpak" adıyla bilinmektedir. 11. yüzyıl ortalarında Balkanlara yerleşen Oğuzların bir başka bölümü, Vardar Ovası'ndaki başka Türk unsurlarla karışarak, buranın tam bir Türk yurdu olmasını sağlamışlardır. Oğuzların kalan kısmı Dobruca'da yerleşerek, bugünkü Gagavuzların temelini oluşturmuşlardır.