Alm. Oxyd (n), Fr. Oxyd (m), İng. Oxide. Oksijen ve diğer bir elementten meydana gelmiş herhangi bir bileşik. Ekseriya bir önek oksijen atomlarının sayısını belirtmede kullanılır. Titandioksit (TiO2), fosfor pentoksit (P2O5) ve karbonmonoksit (CO) gibi. En yaygın bilinen oksit, sudur (H2O). Ancak su, bu tarzda isimlendirilmeyen tek bileşiktir. Tanınmış diğer oksitler olarak, kireç olan kalsiyum oksit (CaO), kum veya kuvars olan silisyum dioksit (SiO2) ve pas olan demir oksit (Fe2O3) sayılabilir.

Oksitlerin birçoğu, elementin, hava veya saf oksijenle direkt yakılmasıyla elde edilir. Çinko, alüminyum ve magnezyum, oksit vererek yanarlar, fakat oda sıcaklığında yüzeylerinde hâsıl olan ince bir oksit tabakası, metalin geriye kalan kısmının daha ileri derecede oksitlenmesini önler. Bâzı oksitler karşılık gelen hidroksit veya karbonatların ısıtılmasıyla elde edilirler.

Metal oksitler genellikle katı bileşikler olup, bazik çözeltiler verirler. Ametalik oksitler genellikle gaz hâlinde olup, su ile asitleri meydana getirirler. Birçok metal, oksidinden, indergeme ile elde edilebilir.