(1902 Çatalca - 1968 İstanbul) Türk ozan ve edebiyat tarihçisi. Yüksek Öğretmen Okulu Türk Dili ve Edebiyatı Bölümünü bitirdi. İzmir, Adana ve Ankara'da öğretmenlik, müdürlük ve müfettişlik yaptı. 1942'de Dil Tarih ve Coğrafya Fakültesinde profesör oldu. Şiirde önceleri aruz, sonra hece ölçüsü kullandı. Toplumcu şiire yöneldi. Ancak zaman içinde kendini eski edebiyatımız üzerinde araştırmalara verdi.

Başlıca yapıtları şunlardır:

Şiirleri; Çakıl Taşları (1927), Bir Yudum Daha (1931), incelemeleri; İzahlı Divan Şiiri Antolojisi (1942), Şeyyat Hamza'nın İki Yeni Gazeli Dolayısıyla (1949), Namık Kemal'in Talim-i Edebiyat Üzerine Bir Risalesi (1950), Leylâ ile Mecnun (1958), Dilbilgisi (1943).