Alm. Armee, Fr. Armée (f), İng. Army. En büyük askerî birlik. Stratejik ve taktik harekâtı idâre eden ve tahsis edilen ve emrine verilen birliklerin idâri desteğini sağlayan, kara kuvvetlerinin manevra ve büyük sevk ve idâre birliğidir. Ordu, bir karargâhtan kuruluşa dâhil bâzı bağlı birliklerden, değişik sayıda kolordulardan meydana gelir. Türk Kara Kuvvetlerinde mevcut dört ordudan 1’inci Ordu İstanbul, 2’nci Ordu Malatya, 3’üncü Ordu Erzincan’da ve 4’üncü ordu olarak bilinen Ege Ordusu da İzmir’de konuşlanmıştır.

Konuşma lisanında kullanılan “Ordu” kelimesi silahlı kuvvetler mânâsına kullanılmaktadır. (Bkz. Silahlı Kuvvetler)

Ordu ile ilgili deyimler şunlardır:

Ordu komutanı: Bir orduya kumanda eden, genel olarak orgeneral rütbesindeki subay.

Ordular grubu: Stratejik bir harekâtın yapılması maksadıyla iki veya daha fazla ordunun bir kumanda altında toplanmasıyla meydana getirilen kuruluş.

Ordu emir: Ordu komutanları tarafından silahlı kuvvetlerin taktik ve idârî işlerinin yürütülmesi için yayınlanan emir,

Ordu hizmet birlikleri: Harekât alanının, muhabere ve idârî harekât bakımından muhârebe ve menzil sâhalarına bölünmediği durumlarda menzil teşkilâtı yerine geçebilecek, idârî sorumluluğu olan Harekât Alanı Komutanı veya Kara Kuvvetleri Komutanı emrinde teşkil edilmiş Ordu Hizmet Teşkilâtı.

Ordu hazînesi: Osmanlı Devletinde sefere çıkılırken orduyla birlikte götürülen çeşitli mâliye defterleriyle, askerî ihtiyaçlara harcanacak paranın muhâfaza edildiği özel hazîne çadırı.

Ordu kâdısı: Selçuklular ve Osmanlı Devletinde seferî ordunun her türlü hukûkî ve şer’î meselesini çözümleyen görevli.

Önceleri bu vazîfeye Kazasker bakardı. Kazaskerlerin savaşa katılmağa başlaması üzerine bu vazîfe ulemâdan birine verildi. Yeniçeri ocağıyla birlikte ordu kâdılığı da kaldırıldı.

Ordu mühimmesi: Osmanlı Devletinde, savaş zamânında seferin teferrûâtına âit görüşmelerin yazıldığı protokol defteri.