Ağaçlarla kaplı geniş alan. Bir zamanlar ormanlar, yüksek dağ tepeleri, Kuzey ve Güney kutuplarının yakınları gibi aşırı soğuk ve sıcak yerler ve çöller gibi aşırı kurak bölgeler dışında yeryüzünün büyük bir bölümünü kaplıyordu. Yüzyıllar geçtikçe bu ormanların yaklaşık yarısı tarımsal etkinlikler ve kereste elde etmek için kesilmiş ya da orman yangını gibi nedenlerle yok olmuştur.

Günümüzde yağmur ormanları dışında kalan en geniş ormanlar İskandinavya, Sibirya ve Kanada boyunca geniş bir kuşak içinde yer alır. Türkiye'nin Karadeniz kıyılarındaki dağların 1000-2000 metre arasındaki yüksekliklerinde kayın, köknar ve lâdin, bu dağların iç kesimlere bakan yamaçlarında yukarıdan aşağıya doğru sarıçam ve meşe egemen ağaç örtüsünü oluşturur. Toroslar'da 1000 metreye kadar kızılçam, daha yükseklerde kara çam, sedir ve köknar bulunur. İç kesimlerde bozkıra geçiş yine kara çam, meşe ve ardıçla gerçekleşir. Anadolu'nun batısında dağların kıyıya bakan kesimleri kızılçamın, iç kesimleri ise meşe ve karaçamın egemenliğindedir.

Yakın geçmişte, ormanların kereste kaynağı olmanın ötesinde, bulundukları bölge için de yararlı oldukları anlaşılmıştır. Ormanlar yok edilirse çıplak toprak nemini kolayca yitirmekte ve yapraklar tarafından korunmadığı ya da ağaçların kökleriyle bir arada tutulmadığı için kolayca aşınmaya uğramaktadır. Yağmur sularının taşıdığı toprak ise ırmakları kum ve çamurla doldurarak, baraj göllerini kullanılmaz hâle getirmekte, taşkınlara yol açmaktadır. Sık ağaçlı ormanlar yağışlarla gelen suyun yüzeyden ve toprağın içinden akışını önemli ölçüde yavaşlatarak kaynakları ve ırmakları yıl boyunca düzenli bir biçimde besleyebilmektedir. Ağaç kesmek suretiyle toprak, birkaç yılda verimsizleştirilebilir. Ama toprak tümüyle aşınmışsa, yeni bir ormanın oluşumu için yüzlerce yıl gerekebilir. Ağaçlar gerekli enerjiyi güneş ışığından alarak oksijen üretir. Yaşamın sürmesi için gereken oksijen önemli ölçüde geniş orman alanlarının varlığına bağlıdır.

İLGİLİ KONULAR

Bitki Örtüsü