hikâye ve roman yazarı. 1890’da İstanbul’da doğdu. Babası bir mahalle bakkalı idi. Sırasıyla Cezrî Kâsım Paşa Mektebini, Eğrikapı Merkez Rüşdiyesini ve Menşe-i Küttab-ı Askeriyeyi bitirdi. Erkân-ı Harbiye-i Umûmiye Riyâsetinde memurluğa başladı (1906). Daha sonra Kıtaat-ı Fenniye Müfettişliğinde kalem memurluğuna tâyin edilen Osman Cemal, Mahmud Şevket Paşaya yapılan sûikastla ilgili görülerek, Sinop’a sürüldü. BirinciDünyâ Harbinde gezici tümenlerde kâtip olarak çalıştı. 1918’de hastalandı ve mâlûlen emekliye ayrıldı. Sütçülük, seyyar satıcılık ve vapur bileti satarak geçimini sağladı. Aynı zamanda çeşitli mizah dergilerinde hikaye, şiir, fıkra ve makaleler yazdı. Cumhûriyetten sonra 1925-1945 seneleri arasında İstanbul İmam Hatip Lisesinde, Çemberlitaş Ortaokulunda ve Fener Rum Kız Lisesinde Türkçe öğretmenliği yaptı. 1945’te İstanbul’da öldü.

Osman Cemal, daha çok Ahmed Midhat, Hüseyin Rahmi veAhmed Hâşim’i tâkip eden bir yazardır.Hikaye ve romanlarında İstanbul’un kenar mahallelerinde, sur dışında yaşıyan halkın günlük hayâtına yer verdi. Çingenelerin gelenek ve göreneklerini Çingeneler adlı romanında işledi.

Osman Cemal’in diğer eserleri şunlardır: Bekri Mustafa (1944), Aygır Fatma (1944), Sandalım Geliyor Varda (1938), Eşkiya Güzeli (1925), Üfürükçü (1939), İstanbul’da Semâî Kahveleri ve Meydan Şâirleri (1937), Altın Babası (1923), Bir Kış Gecesi (1923), Çuvalcı Şeyhinin Halefi (1923), Gonce’nin İntiharı (1925), Çuvalcı Kavgası (1925).

Ayrıca iki oyunu, bir folklor araştırması ve tefrika hâlinde kalmış bir de argo lügati tecrübesi vardır.