imam-hatip ve şâir. 1917 yılında Malatya’nın Darende ilçesinde doğdu. Babası Şeyhzâdeoğlu sülâlesinden Hasan Feyzi Efendi, annesi Fâtıma Hanımdır. İsmi Osman Hulûsi, soyadı Ateş’tir. Halk arasında “Hulûsi Efendi” diye meşhur olmuştur.

Zamânının imkânsızlıkları içinde ancak ilkokul tahsili yapabilmiş olan Osman Hulûsi Ateş, babası Hasan Feyzi Efendiden dînî terbiye ve tahsil gördü. Arapça, Farsça ve edebiyat bilgilerini ilerletti. Marangozluk yaptı ve biraz da ticâretle uğraştı. İmam-hatip oluncaya kadar geçimini daha çok kitap ciltlmek sûretiyle temin etti. 1945’te babası vefât edince Şeyh Hamîd-i Velî Câmii imam-hatîbi oldu. Bu vazifeyi emekli oluncaya kadar sürdürdü. Bu vazîfesi sırasında insanlara vaaz ve nasîhatlerde bulundu. Sivaslı Ehramcızâde İsmâil Hakkı Toprak’ın sohbetlerinde bulundu ve onun ölümünden sonra vazifesini yürüttü.

Câmii, Kur’ân-ı kerîm kursu ve türbe yapımından, yol ve köprü inşaatına, sulama projelerinden lise ve endüstri meslek lisesine, kütüphâne ve fabrika açılmasına kadar uzanan çeşitli hizmetlerde önderlik yaptı. 1986 yılında kendi adıyla anılan bir vakıf kurdu. Sosyal ve kültürel faaliyetlerinden dolayı devlet yetkililerinin iltifatlarına kavuştu. 14 Haziran 1990’da İstanbul’da vefât etti.

Cenâzesi özel uçakla Kayseri’ye oradan da karayolu ile Darende’ye getirildi. Kalabalık bir cemaatin katıldığı cenâze namazını oğlu Hamid Hamideddin Efendi kıldırdı. Şeyh Hamîd-i Velî Câmii avlusundaki Ahfad mezarlığına defnedildi. Türkçenin yanısıra Arapça ve Farsçayı da bilen Osman Hulûsi Ateş, yazılı olarak henüz basılmamış bir Mektubât ile 350 sayfalık Divân-ı Hulûsî Darendevî adlı bir eser bırakmıştır.