Otizm, üç yaşından önce ortaya çıkan, sosyal etkileşim, sözlü veya sözsüz iletişimde yetersizlik veya anormalliklerle belirli bir hastalıktır. Kız çocuklara nazaran erkek çocuklarda görülme riski daha fazladır. Yapılan araştırmalara göre otizm hastalığının son yıllarda arttığı kaydedilmiştir.

Otizm hastalığının 1943 yılına kadar bir adı bile yoktu. Dr. Leo Kanner çocuklarda yaptığı araştırmalarda, sosyal ilişki kuramama, dili iletişim için kullanamama, tekrarlayıcı davranışlar ve komutları anlamama gibi özellikleri gözlemlemiştir. Bu gözlemleri sonucu 1943 yılında otizm hastalığını tanımlayan "erken çocukluk otizmi" adını kazandırmıştır.

Çocuğun konuşmaması, dinlememesi, gösterilen birşeye bakmaması ve kendinin birşey götermemesi, komutları algılamaması, durmaması veya hep aynı şeyleri tekrarlaması otizm hastalığının klinik belirtileridir.

Otizm hastalığının bilinen bir tedavisi yoktur. Erken tanı ile çocuğun yetenekleri ve gereksinimleri dikkate alınarak, özel eğitim programları hazırlanması ve uzman kişilerce uygulanması, günümüzde bilinen tek tedavi yöntemidir. Otizm hastalığı görülen çocuğun diğer kardeşlerinde de hastalığın görülme riski %2-10 arasındadır. Bu yüzden her ihtimale karşı gerekli kontrollerin yaptırılması gerekir.