Alm. Assimilation (f), Fr. Assimilation (f), İng. Assimilation. Canlıların beslenme için aldıkları besinleri sindirerek, hücre protoplazmasına benzer şekle çevirip, vücutlarına katması. Besin maddelerinin, hücrenin yapı taşına dönüşmesi. Bu olaya“özümleme”, “asimilasyon” veya “anabolizma” denir. Bunun sonucu hücrede büyüme ve çoğalma görülür Tavşanın yediği havuç, vücûdunda ete, kemiğe vs. dönüşür.

Besinlerin bir kısmı vücûda katılırken, bir kısmı da gerekli hayâtî olaylar için yakılarak enerjiye çevrilir. Organizmada, hem yapım hem yıkım olayları bir arada yürür. Hücrede oksijenle yakılan besinlerden, enerji ve vücut için zararlı olan artık maddelerin (CO2,H2O, üre gibi) hâsıl olmasına, “katabolizma”, “disimilasyon” veya “yadımlama” denir.

Vücuttaki faaliyetlerin hepsine birden ise metabolizma (madde değişimi) denir. Bu sâyede canlılarda büyüme, gelişme, onarma, hareket, duyarlılık ve üreme gibi faaliyetler sağlanır.

Gençlerde özümleme, yadımlamadan fazladır. Bu fazlalık gelişme ve büyümeğe harcanır. Bu sebeple, insanlarda 25 yaşına kadar hızlı bir büyüme olur. 25 yaşla 50 yaş arasında ise, özümleme yadımlama ile denktir. Sonraki yaşlarda özümleme düşmeğe başlar. Özümleme yeteri kadar yapılamazsa (hasta ve ihtiyarlarda) vücut zayıflar. Hücreler kendi bileşimindeki maddeleri harcarlar, ileri derecede zayıflama olur. Hücrelerin çoğu ölür. Devamlı olarak özümleme yapılmazsa, ölüm vukû bulur. Yeşil bitkilerin ışık karşısında besin yapmalarına da “karbon özümlemesi” denir. (Bkz. Fotosentez)