Nobel mükâfatı alan Amerikalı kimyâger. Oregon eyâletinin Portland şehrinde 1901’de doğdu ve çocukluğundan beri ilmî problemlerle uğraştı. On bir yaşında böcek koleksiyonları yapıyor ve entomoloji kitapları okuyordu. On üç yaşında bir kimyâ kitabı buldu ve evinin bodrumunda bir laboratuvar kurdu. Oregon Devlet Kolejine girdiği vakit, bir kimyâ mühendisi olmaya karar vermişti. 1922 yılında lisans diplomasını aldı ve Kaliforniya Teknoloji Enstitüsünde doktorasını verdi. Bu sırada ilgisi kimyânın temel problemlerine dönmüştü. Avrupa’da bir yıl doktora sonrası çalışmaları yaptıktan sonra, Kaliforniya Teknoloji Enstitüsüne öğretim üyesi olarak döndü ve orada parlak kariyerini ilerletti.

Linus Pauling’in verimli ilmî çalışmaları kimyanın çehresini geniş ölçüde değiştirdi. Dikkatlerini kimyâsal bağ üzerinde topladı. Kuvantum mekaniği metodlarının önemini en önce kavrayan kimyâcılardan biriydi. Elektronegatiflik kavramına nicel bir anlam verdi. Kimyâsal bağın iyonik ve kovalent karakterini bir arada tartıştı ve “rezonans” terimini ilme kazandırdı. Bu terimi birçok kimyâcı eleştirmesine rağmen, çoğu devamlı olarak kullanırlar. Pauling, atomların moleküllerdeki ve kristallerdeki faal büyüklüklerini ayrıntılı olarak ele aldı. Hidrojen bağı üzerinde bir otorite oldu ve metalik bağ teorisini teklif etti. Proteinlerin heliks yapısını savundu ve arkadaşları ile bu yapının bulunduğunu tespit etti. 300’den fazla araştırma yayınlarken geniş ölçüde başarı sağlayan kitaplar da yazdı: Kuvantum Mekaniğine Giriş (E. B.Wilson, Jt. ile birlikte), Kimyâsal Bağın Niteliği, Genel Kimyâ, Kolej Kimyâsı.

Bugün Linus C.Pauling’in fikirlerinden etkilenmeyen bir kimyâ dersi yoktur. Geniş hayâl gücü, dramatik karekteri ve değişik özellikleri bulunan bir insandır. İlmin sınırlarını genişletme yolunu seçtiği için insanlığın uzun süre onun çalışmalarından faydalanacağı tahmin edilmektedir. Kimyâsal bağın niteliği üzerindeki bilgilere Linus C.Pauling kadar katkıda bulunmuş olanı yoktur. Fikirleri kimyânın her yönünü etkilemiştir. Bu fikirler kendisine on yedi kadar ilim madalyası ve yüksek mükâfat sağladığı gibi, 1954 yılı Nobel Kimyâ, 1962 yılında ise Nobel Barış mükâfatlarını kazandırdı. Milletlerarası şöhreti, çeşitli on ülkenin on altı ilmî derneğinde şeref üyelikleri elde etmiş olması ile de pek açık bir şekilde Ortaya çıkmaktadır.