Dünyanın birçok yerinde süs bitkisi olarak yetiştirilen petunyoların ana yurdu Güney Amerika'dır. Tütünle aynı familyada (Soloneceae) yer alan bu bitkiler adını Brezilya'da tütün anlamına gelen petun sözcüğünden alır. Ayrıca gene aynı familyaların üyesi olan patates ve patlıcan ile akrabadır. Katmerli ve yalınkat olarak birçok çeşitleri vardır. Tohumları çok küçüktür. Tohumlar sayılı toprak harcına ekilerek üzeri örtülmez. Toprağı sıkıştırılır. Genellikle katmerli çeşitlerin tohum bağlamaları zordur. Ayrıca çabuk dejenere olduğu için 2-3 yılda bir tohumun değiştirilmesi gerekir.

Ekim zamanı camekanlarda Şubat'ta ve camekanı olmayan bahçelerde ise Nisan'ın 15'inden mayıs sonuna kadardır. Havaların yardımını kollamak gerekir. Soğuk, rüzgar ve dondan korkarlar. Fideleri iki kez şaşırtma yapılmalı ve Haziran'dan başlayarak yerlerine dikilmelidir. Şubat ve Mart'ta tohumlar kosdona yastıklara ekilerek elde edilen fideler, öncelikle gruplar halinde ve sıravari 25×25, 30×30 cm aralık ve mesafede dikilirler. Katmerli olanları saksılara dikmek daha yerindedir. Çeliği de yapılabilir.

Petunyalar ortalama 30 cm.ye kadar boylanabilen, oldukça küçük yapraklı bitkilerdir. Bazıları baştan başa yapışkan tüylerle kaplı olan 12 değişik türü vardır. Dalların ucundan tek tek açan mor, pembe, beyaz, kırmızı ya da alacalı renkli iri çiçekleri son derece alımlıdır. Çiçeklerin huni biçimli taç yaprakları tabanda birbiriyle kaynaşmış olmakla birlikte kenarlarda toplara ayrılmıştır.

Bol güneşli yerleri seven petunyalar bütün bir yaz ve sonbahar boyunca çiçek açmayı sürdürür. Bunların park ve bahçelerde olduğu kadar balkonlarda saksı içinde yetiştirilen çeşitler ide vardır. Yabanilerinin çok yıllık olmasına karşın süs çeşitleri bir yıllık bir bitki gibi yetiştirilir; yani tohumlardan üretilen bu bitkiler çiçeklenip solduktan sonra sökülür, ertesi yıl yenileri dikilir.